magazyn lewicy katolickiej

Przez „Vademecum wyborcze katolika” biskupi „upupiają” wiernych. Chcą „pomóc w podejściu do wyborów”, ale polski katolik nie potrzebuje intelektualnej i duchowej asysty przy wstawianiu krzyżyka na wyborczej karcie. Jest świadomym obywatelem.

Wobec nagonki, jaka rozpętała się po filmie „Zielona granica”, musiałem pilnować się, by nie wygarnąć rządzącym, co myślę o ich chrześcijaństwie. Co zrobić z gniewem? Nie walczyć z nim! Wykorzystać tę moc, podać butelkę wody dziecku, któremu wytatuowano na czole „nielegalny”.

Kościół katolicki w Polsce bardzo mocno akcentuje związek z narodem: ludzie modlą się za polską młodzież do Maryi Królowej Polski. W Ukrainie tego nie ma – nie modlimy się za młodzież ani ukraińską, ani polską, tylko po prostu za młodzież.

Nie wiemy, kim jest. Może siedzi tuż obok i widzi, jak zachowujemy się wobec zła w Kościele, przemocy seksualnej, innych krzywd. Może koleżanka z biura to Tośka, a może mogłaby opowiedzieć własną historię o drodze od krzywdy do wolności.

Kiedy obserwujemy pojawienie się przemocy w kontekście chrześcijaństwa, mamy do czynienia nie z Objawieniem, a „fałszywą świadomością”, zbudowaną przez władzę na przekonaniu, że jej zbrojne ramię jest ziemskim przedłużeniem starotestamentowej Bożej pięści. Uważam to za herezję.

Wiemy, jak arcybiskup Andrzej Dzięga tuszował przestępstwa podległych mu księży. Wściekamy się, że pozostaje na stanowisku. Może więc czas urządzić okupację kurii i powiedzieć: „Ksiądz biskup powinien wyjść stąd przed nami”? Na Boga – czemu nie?

Zarówno „Nowicjusz”, jak i „Głos”, dają obraz zakonu jako wspólnoty ze stojącym u jej zarania dylematem rozeznania, przed którym staje każdy z braci. Warto wejrzeć w głąb tych instytucji i dostrzec ich obydwa wdzięcznie zobrazowane wymiary.

Nieprzyjazny człowiek z przypowieści, który sieje kąkol, nie przychodzi z daleka. Tym człowiekiem staje się każdy, kto tworzy narrację o nieprzyjaznych ludziach, by nimi straszyć.

W Polsce powstają ciekawe koncepcje teologiczne (na przykład księży Eligiusza Piotrowskiego i Grzegorza Strzelczyka). Ale przeważa mizeria, której liczne świadectwa wskazuje fanpage „Instytut Pustynnego Demona”. Czemu poziom polskiej teologii rzymskokatolickiej nie jest wyższy?

Osoba letnia nigdy nie postawi wszystkiego na jedną kartę, nie zaryzykuje, nie narazi się. Będzie miała zawsze jakąś drogę odwrotu.

Religijna władza próbuje zamknąć Jezusa w wyznaczonej przestrzeni. Ale Jego nie można zamknąć. Zmartwychwstanie jest Dobrą Nowiną o miłości potężniejszej niż cały aparat instytucjonalnej religii.

Wiarę albo widać w moim życiu, albo jej w ogóle nie ma. Ludzie czasem pytają: Czy jesteś wierzący? Warto wtedy odpowiedzieć: To ty mi powiedz, czy jestem wierzący.