magazyn lewicy katolickiej

Osoba letnia nigdy nie postawi wszystkiego na jedną kartę, nie zaryzykuje, nie narazi się. Będzie miała zawsze jakąś drogę odwrotu.

Religijna władza próbuje zamknąć Jezusa w wyznaczonej przestrzeni. Ale Jego nie można zamknąć. Zmartwychwstanie jest Dobrą Nowiną o miłości potężniejszej niż cały aparat instytucjonalnej religii.

Wiarę albo widać w moim życiu, albo jej w ogóle nie ma. Ludzie czasem pytają: Czy jesteś wierzący? Warto wtedy odpowiedzieć: To ty mi powiedz, czy jestem wierzący.

Bóg umiera. Chrześcijanie i chrześcijanki muszą więc towarzyszyć umierającym. Na szpitalnych oddziałach, na ulicach naszych miast każdej zimy, w domach, na wojnie, w lasach i na bagnach. Kto pomaga zabijającym napastnikom, kimkolwiek by nie był, obraża Boga.

Nie błędy wynikające z ludzkiej słabości, lecz schematy myślowe, stereotypy i uprzedzenia najbardziej utrudniają nam żywą wiarę.

Stwierdzenie Kościoła, że szanuje osoby nieheteronormatywne, ale nie akceptuje aktów związanych z ich seksualnością, jest głęboko sprzeczne z integralną wizją człowieka jako osoby.

Pontyfikat Franciszka pokazuje, jak wolno zmienia się Kościół. Żeby dokonać w nim rewolucji, czasami wystarczy parę decyzji, przesunięcie akcentów, kilka gestów i odrobina swobody dawana innym. Wystarczy rozpędzić kościelne młyny. To potrwa, ale będzie z tego dobry chleb.

„Czy jest to papież lewicowy?” – zastanawiają się niektórzy, ale ja podczas moich wędrówek nieraz usłyszałem, by nie zawłaszczać go dla lewicy lub prawicy, bo poglądy i działania Bergoglia wynikają po prostu z ewangelii.

Poprosiliśmy teologów i teolożki ze świata o podsumowanie dekady pontyfikatu Franciszka. Są wśród nich znani na całym świecie: duszpasterka osób LGBT+, teolożki wyzwolenia i feministyczna czy obrońca ofiar wykorzystywania seksualnego w Kościele.

Władca absolutny, który próbuje decentralizować Kościół. Reformator, który nie chce rewolucji. Czuły przywódca bez cierpliwości do części wiernych. Głos Globalnego Południa przymykający oko na jeden z imperializmów. W każdym z tych stwierdzeń jest tyleż uogólnienia co prawdy.

Franciszek zostawia nas z wielkim wyzwaniem: zbudować Kościół całkowicie synodalny. Kościół, który żyje w komunii poprzez uczestnictwo i współodpowiedzialność wszystkich wiernych jako członków Kościoła-Ludu Bożego. Kościół w stanie ciągłego nawrócenia i reformy.

Prorocy są jak strażnicy na szczycie góry wskazujący Kościołowi i światu nowe ścieżki, którymi być może nigdy wcześniej nie podążano. Którzy pomagają spojrzeć poza pewniki, by dostrzec nieskończony horyzont. Kimś takim jest papież Franciszek.