ilustr.: Young Gil Bae SJ

Dlaczego Zbawiciel począł się bez udziału mężczyzny? Tak bowiem wierzą wszyscy chrześcijanie. Czytamy w Ewangelii, że Bóg posłał do dziewicy Anioła Gabriela, który jej zapowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,35). Czyżby Bóg uważał seks za coś mało świętego, niegodnego, czy wręcz obrzydliwego, że postanowił w tak niewytłumaczalny sposób przyjść na świat? Wkroczył w historię człowieka, stał się jednym z nas, omijając naszą płciowość i wzniosłość poślubnej nocy. Przecież sam nas takimi stworzył. Czy jest na to jakieś logiczne wytłumaczenie?

Duch Święty omija pośrednictwo mężczyzny nie dlatego, że Mu się seks nie podoba. Rozpoczyna Nowe Stworzenie świata. Tak jak w dniu pierwszego stworzenia unosił się nad pogrążoną w pierwotnym chaosie materią, tak teraz rozpoczyna dzieło zbawienia zstępując pośród marazmu i chaosu spowodowanego przez ludzi. Używając słów jednego z proroków, można powiedzieć, że staliśmy się jak wyschłe kości bez życia (por. Ez 37,11). Sam Bóg musiał zainterweniować krzycząc jak kapitan na tonącym statku: „Przejmuję ster!”.

Bezpośredni udział Ducha Świętego w tajemnicy poczęcia Syna Bożego – pamiętajmy, że to On był i jest źródłem wszelkiego życia – wyznacza radykalną zmianę w istnieniu wszechświata. Wszystko ma być stworzone na nowo. Zapowiedział to Bóg ustami proroka Ezechiela: „Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli” (Ez 37,14). I udzielił. Ta Boża interwencja, bezprecedensowe wejście w życie dziewicy Maryi, przypomina mi biblijny obraz wydobycia Ewy z Adamowego żebra. Teraz to ona – Nowa Ewa – staje się miejscem cudownego przyjścia na świat Nowego Adama. Nie zstępuje On z góry, nie przychodzi na Ziemię z obłoków, lecz z głębi; z najbardziej intymnej głębi kobiety.

Bóg sam się angażuje, bo na szali leży doprowadzenie całego stworzenia do pełnej doskonałości. „Warto zakasać rękawy i wziąć wszystko w swoje ręce” – tak by pomyślał Stworzyciel, gdyby myślał naszymi kategoriami. Warto nadstawić karku bijącym i dać się przybić do krzyża, bo sam człowiek okazał się niezdolny, by doprowadzić świat do perfekcji. Okazał się impotentem. Nawet jeśli wiedział, że jest Bożym ambasadorem i co z tego wynika, to był dobry jedynie w gębie. Najwyższy musiał przejąć inicjatywę.

Człowiek nie był w stanie stworzyć świata na nowo, a Bóg nie chciał tego zrobić bez człowieka. Wciągnął więc Maryję w tę nieregularność, w to ominięcie praw rządzących biologią kobiety. A jaka była w tym rola mężczyzny? Niektórzy sprowadzają ją niesłusznie do roli opiekuna. Józef natomiast, jako potomek króla Dawida, przyjmując do siebie brzemienną Maryję, wprowadził ją do królewskiej rodziny i wypełnił Bożą obietnicę daną Izraelowi, że Mesjasz będzie pochodził z domu dawidowego (por. Jr 23,5).