magazyn lewicy katolickiej

Przemielonym przez pandemię, szarą rzeczywistość polskiej edukacji i kryzys zaburzeń psychicznych Debiutantom polityczność kojarzy się z wizją kija bez marchewki.

Brak chęci do rewolucyjnych zmian nie jest zły. Najmłodsi wyborcy należą do pierwszych roczników, które nie muszą walczyć o wolność swojego kraju. Mogą skupić się na tym, by działał on jak najlepiej. Im bardziej będziemy oddalać się od 1989 roku, tym mniej będzie nas to dziwić.

Pokolenie debiutantów patrzyło na kolejne porażki swoich rodziców i na ich ostateczne osuwanie sięw indywidualizm, cynizm i pragmatyzm. Młodzi odbijają tylko świat, który dla nich zbudowaliśmy. Jeszcze nie jest za późno, by razem zacząć go naprawiać. Tylko trzeba umieć słuchać.

Badając dziś młodzież i wskazując wyzwania usamodzielniającej się młodzieży, trzeba uważać, aby pragnąc im pomóc, nie wzmagać w nich jednocześnie bierności i katastroficznej wizji przyszłości.

Badania alarmują: młodzi nie chcą głosować! Urodzili się za pierwszego PiS, szkoła po reformach okazała się przemocowa, do tego izolacja w czasie pandemii, niezauważana przez politykę katastrofa polityczna. Skoro państwo pokazało, że o nich nie dba, czemu oni mają dbać o państwo?

Albo będziemy mieć wielkie parkingi, albo zielone place. Jeśli chcemy mieć szpalery drzew, to nie możemy dalej utrzymywać rzędów zaparkowanych aut wzdłuż naszych ulic. Wybór należy do nas. Ale nie udawajmy, że tego wyboru nie ma, bo przestrzeń miejska ma swoje parametry.

Mamy do czynienia z reżyserowaną przez branżę samochodową walką kierowców z pieszymi, a raczej strażników patriarchatu i innych opresji systemowych z nieuprzywilejowanymi grupami. W problemie samochodozy jak w soczewce skupiają się bowiem nierówności płciowe i ekonomiczne.