Od tego dnia patrzył Saul na Dawida zazdrosnym okiem. A oto nazajutrz duch, zesłany przez Boga, opanował Saula, który popadł w szał wewnątrz swojego domu. Dawid tymczasem grał na cytrze, tak jak każdego dnia. Saul trzymał w ręku dzidę. I rzucił Saul dzidą, bo myślał: «Przybiję Dawida do ściany». Lecz Dawid dwukrotnie tego uniknął. Saul bardzo się bał Dawida: bo Pan był z nim, a od Saula odstąpił. (1Sm, 18, 9-12).
Pierwsza Księga Samuela 18. Militarne i polityczne powodzenie Dawida powoduje zazdrość i niechęć króla Saula. To normalne. Jeśli jesteś wybitny, w pewnym momencie stajesz się dla kogoś groźny. Należy cię usunąć. Z tym prawidłem funkcjonowania stosunków międzyludzkich należy się liczyć, ale nie należy się go bać. Niczego nie oddawać walkowerem.
 
Chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana cnota zaś – nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. (Rz 5, 3-5)
List świętego Pawła Apostoła do Rzymian 5. Ucisk > wytrwałość > wypróbowana cnota > nadzieja. Tak, w tym jest mądrość ascezy. I wszelkiego doświadczenia trudności, przed którą się nie uciekło.
 
Przeczytaj inne teksty Autora.