Co o roli nauki w dzisiejszym społeczeństwie może nam powiedzieć ludobójstwo w Patagonii z końca XIX wieku?

Władze Ekwadoru nie wykazały się skutecznością w walce z pandemią koronawirusa. Wykorzystały natomiast czas kwarantanny na rozmontowanie aparatu państwa i ograniczenie praw pracowniczych.

Z Wenezueli doby kryzysu ucieka więcej niż jeden na dziesięciu mieszkańców. To obecnie druga największa fala migracyjna na świecie. Reportaż „Zabrali mi kraj” przedstawia ten proces poprzez historie osobiste Wenezuelczyków żyjących dziś w Ekwadorze, Peru, Irlandii, i... w Polsce.

Parlament w Paragwaju stoi w płomieniach. Przed budynkiem: setki manifestantów pacyfikowanych przez policję. W powietrzu czuć gaz łzawiący, słychać huk wystrzałów. Piątkowa noc 31 marca w Asunción kończy się saldem ponad dwustu zatrzymanych i kilkudziesięciu rannych. Od wystrzału z ostrej amunicji ginie aktywista opozycyjny Rodrigo Quintana. Co tak bardzo rozzłościło Paragwajczyków?

Cała struktura polityczna i organizacja społeczna Ameryki Łacińskiej jest bezpośrednio i pośrednio zdeterminowana przez Amerykanów z Północy. Pewnie zapytasz: w jaki sposób? Poprzez tajną dyplomację i konserwowanie monopoli handlowych. Przedstawiamy fragment książki Wojciecha Ganczarka „Upały, mango i ropa naftowa”.

Wolter przedstawiał Amerykę jako kontynent łysych lwów i głupich tubylców. Według Hegla miało to być miejsce bez historii. Monteskiusz, Hume czy Bacon nie uznawali mieszkańców Nowego Świata za ludzi w pełnym wymiarze tego słowa.

Euforyczny krzyk radości rozrywa noc z 6 na 7 grudnia: wenezuelska komisja wyborcza wstępnie ogłasza przygniatające i pierwsze od kilkunastu lat zwycięstwo opozycji. Dwa dni później staje się jasne, że koalicja antyrządowa MUD będzie dysponować w nowym parlamencie większością kwalifikowaną dwóch trzecich głosów. Czy można było prosić o więcej?