Mieszkanie jest dobrem zbyt drogim i zbyt trwałym, by można było opierać się w polityce mieszkaniowej tylko na własności prywatnej. Miejmy nadzieję, że to podejście się upowszechni.

W całej Europie narasta tendencja do promowania własności lokali. Skutkiem tego mieszkania komunalne są niedofinansowane.

Dziedzic na folwarku nie był menadżerem. Był panem i władcą. Miał nad chłopami nieograniczoną władzę, z której chętnie korzystał. Dziedzictwo gospodarki folwarcznej widzimy do dziś na na każdym kroku w wielu zakładach pracy.

Liberalizacja mieszkalnictwa postępowała, podmioty prywatne zajmowały się wynajmowaniem mieszkań socjalnych. A to tylko dodatkowo zwiększało rozwarstwienie społeczne. Innym skutkiem tego są także bardzo złe warunki panujące w mieszkaniach, które zajmują najbiedniejsi. W Polsce sytuacja nie jest tak dramatyczna, ale poprzez zaniedbania i źle rozumiany liberalizm, borykamy się z podobnymi problemami jak Brytyjczycy.

Powinniśmy martwić się zbytnim skoncentrowaniem naszej sceny politycznej wokół kwestii drugorzędnych, bez próby zrozumienia i wytłumaczenia racji swoich i politycznego oponenta. Wymagający przeciwnik ideowy wytrąca z samozadowolenia, pobudza do myślenia, każe rozszerzyć horyzonty.

Polityka mieszkaniowa to nie tylko mieszkania komunalne. To ogół mieszkań. To długofalowe podejście do problemu mieszkalnictwa. Jak do tej pory, polską politykę mieszkaniową można określić mianem przywiązywania chłopa do ziemi.