W naszym domu nie zamykamy za sobą etapów: przedszkole – szkoła – samodzielność. Wszystko dzieje się równolegle i wciąż od nowa: zmieniam pieluchy i układam klocki, za chwilę ćwiczę tabliczkę mnożenia i poprawiam wypracowanie o Kochanowskim.

Strajk i pandemia nie wywołały kryzysu. One go uwydatniły.

– Mamy internet, komplet komputerów, nie siedzimy sobie na głowach. Jesteśmy w uprzywilejowanej sytuacji, ale widzimy, jak zdalna edukacja pogłębi nierówności społeczne. – Wojtek Radwański, tata trzech uczennic i fotograf, dokumentował dla nas szkołę, w jaką zamienił się ich dom.

Internet zalały relacje: rodziców, którzy na dźwięk sygnału wiadomości ze szkoły mieli ochotę przegryzać kable. Nauczycieli, którzy skarżyli się na chaos i stres związany z nową formą prowadzenia zajęć. I uczniów, którzy od wpatrywania się w ekran zaczęli świecić w ciemnościach.

Może Jezus, jak w Kazaniu na Górze, zapyta: „Gdy byłem głodny, czy daliście mi jeść? Gdy byłem spragniony, czy napoiliście mnie?”. A nie zapyta: „W jakim żyłeś związku?”.

Co jest przyczyną problemów w komunikacji między lekarzami a pacjentami? To coś znacznie więcej niż „znieczulica” medyków czy „roszczeniowa postawa” chorych. To wielka luka w systemie edukacji medycznej.

Książka „Syrop z piołunu. Wygnani w akcji «Wisła»” trafiła na rynek kilka miesięcy po okrągłej, sześćdziesiątej rocznicy opisywanych wydarzeń. Rocznicy niemal całkowicie przemilczanej przez władze i państwowe media.

Roch był dzieckiem zaplanowanym i wyczekiwanym. O tym, że urodzi się z zespołem Downa, Magda i Piotr wiedzieli już w trakcie ciąży. Niespełna dwa lata młodszy Bazyli był niespodzianką. Tak jak jego autyzm.

Odkrycie bogatych pokładów rudy miedzi tchnęło życie w pogrążony w powojennym rozkładzie Głogów. Dla okolicznych wiosek okazało się to jednak pocałunkiem śmierci.

Zachodnie i północne tereny Polski to dla większości ich mieszkańców wciąż „Ziemie Odzyskane”. Określenie to, utrwalone w języku przez PRL-owską propagandę, jest jak zrobiony w młodości tatuaż. Wiemy, że po latach nie przystaje do rzeczywistości, ale wysiłek usunięcia go zdaje się nie wart zachodu.

Na Dolnym Śląsku wciąż zdarza się, że odpadający z budynków tynk odkrywa ślady dawnych mieszkańców Breslau, Hirschberg czy Glogau. Wypatrując tych śladów, dzisiejsi mieszkańcy Wrocławia, Jeleniej Góry czy Głogowa lepiej poznają miejsca, w których sami żyją. Najdłużej od czwartego pokolenia.