Krótko, bo i o czym tu gadać. Takie już prawo ministra kultury, by odwołania uwzględniać po uważaniu. Owszem, mam wrażenie, że w tym roku Piotr Gliński przestał dbać choćby o pozory pluralizmu, które zachowywał w poprzednich latach. Owszem, trzymanie czasopism – dla niektórych dotacja z Ministerstwa to być albo nie być – w niepewności przez niemal trzy miesiące (tyle trwało rozpatrywanie odwołań) to poważna niedogodność. Owszem, nie my jedni nie dostaliśmy dotacji (serdecznie pozdrawiamy choćby Przekrój, Pismo i Dwutygodnik!). Ale to już teraz mniej istotne.
Istotne są dwie inne rzeczy.
Pierwsza: że nie wycofujemy się z gry. Kontakt nie upadnie. Gdy kwartał temu dowiedzieliśmy się, że nie otrzymaliśmy dotacji z Ministerstwa (po ogłoszeniu pierwotnych wyników konkursu), poprosiliśmy Was, naszych Czytelników i Czytelniczki, byście pomogli nam działać i dalej się rozwijać (o skali tego rozwoju pisałem wówczas). Na nasze „pomożecie?”, usłyszeliśmy: „pomożemy!” i bardzo jesteśmy za to wdzięczni. Dzięki Wam zobaczyliśmy, że Kontakt powinien nie tylko dalej się ukazywać, ale też tworzyć nowe formy i zwiększać zasięgi.
W przypadku podobnych inicjatyw najważniejsza jest jednak stabilność i trwałość wsparcia. Dlatego, cóż zrobić, prosimy o jeszcze. Czytajcie. Promujcie nas w mediach społecznościowych. Mówcie o nas znajomym. Kupujcie papierowe wydanie pisma. Prenumerujcie. Przekażcie jednorazową darowiznę lub ustawcie stały przelew. Zostańcie naszym patronem, naszą matronką. Odwdzięczymy się kolejnymi tekstami. Zapraszaniem na nasze łamy kolejnych autorów i autorek oraz rozmówców i rozmówczyń z zagranicy w Polsce nieobecnych. Podcastem, z którym startujemy już niebawem! Debatami i wydarzeniami (online i – mamy nadzieję – także na żywo). Niesieniem w świat przesłania o chrześcijaństwie, o lewicy oraz o lewicowym chrześcijaństwie.
Druga ważna sprawa: nie sposób choćby nie odnotować, że minister premier profesor Piotr Gliński uznał, że jego osobistą decyzją pieniądze z odwołania powinno otrzymać pismo Polityka Narodowa. Co prawda na jego stronie zakładka manifest to wciąż „strona w budowie”, jednak wystarczająco wiele mówią inne miejsca witryny. Logotypy portalu Narodowcy.net, Młodzieży Wszechpolskiej, Europejskich Nacjonalizmów. Falanga na okładce jednego z numerów. W zakładce o wydawcy frazy w rodzaju „Uznajemy się za kontynuatorów wielkiego dziedzictwa Narodowej Demokracji i Narodowego Radykalizmu”. Numer pod hasłem „Żydzi, nowe spojrzenie” z twarzą George’a Sorosa na okładce i tekstami w rodzaju „Antysemityzm endecji. Dziedzictwo czy obciążenie?”. Wywiad z Martinem Sellnerem, skrajnym austriackim nacjonalistą, w 2006 roku skazanym za umieszczenie swastyki na synagodze w Baden bei Wien (owszem, odciął się publicznie od neonazizmu, ale pozostał na skrajnie prawicowych pozycjach). Wywiad z Milanem Mazurkiem, pierwszym w historii słowackim parlamentarzystą, który stracił mandat za popełnienie przestępstwa (na tle, a jakże, rasistowskim – w tym wypadku antyromskim), wychwalającym Hitlera w mediach społecznościowych, podającym w wątpliwość Holocaust, porównującym romskie dzieci do zwierząt. Biadanie nad „erozją frankizmu”.
Cytaty z treści niektórych tekstów już wszystkim daruję.
Kontakt Kontaktem, ale gdy wicepremier polskiego rządu i minister kultury uznaje takie treści za ważniejsze dla polskiej kultury, za bardziej warte wsparcia z publicznych pieniędzy niż na przykład Dwutygodnik czy Dialog-Phenieben, to trzeba to przynajmniej zauważyć.
Robimy swoje. Bądźcie w tym z nami.
