Działanie musi być ukierunkowane przeciw wspólnemu wrogowi, którego mamy jako gatunek – negatywnym konsekwencjom kapitalizmu, kryzysom zdrowia psychicznego, niesprawiedliwości, łamaniu naszych praw, nierównościom społecznym. Tylko siła zbiorowości może przynieść zmianę.

Historie migrantów pokazują brutalność pushbacków, nieludzkie warunki w ośrodkach strzeżonych i trudności w Polsce. Irene, Ibrahim, Daniel i Aden to tylko niektórzy, którzy na drodze do bezpieczeństwa musieli zmierzyć się z przemocą i systemową obojętnością.

Uchodźcy, których historie Wam prezentujemy, poszukując w Polsce bezpieczeństwa spotkali się z różnymi zachowaniami i różnie to na nich wpływało. Mamy wyjątkową okazję towarzyszyć im w tych doświadczeniach. To wielki zaszczyt, że chcieli się nimi z nami podzielić.

Mój pierwszy strach na początku wojny polegał na tym, że droga powrotna nie istnieje, że nie uda mi się ich bezpiecznie odwieźć. Bo oboje – mama i kot – dosłownie wisieli na moich dwóch rękach.