Powstał Joab i przyszedłszy do domu Absaloma zapytał: «Czemu twoi słudzy spalili ogniem pole, które do mnie należy?» Odpowiedział Absalom Joabowi: «Posyłałem przecież do ciebie wezwanie: Przyjdź tutaj, poślę cię do króla z poselstwem. Po co przybyłem z Geszur? Lepiej by było, gdybym tam pozostał. Teraz chcę zobaczyć twarz króla. Jeśli jestem winny, niech mnie zabije!» Joab udał się więc do króla i przekazał mu wiadomość. On zaś przywołał Absaloma. Ten przybył do króla i oddał pokłon królowi aż do ziemi. A król ucałował Absaloma. (2Sm 14, 31-33)
Druga Księga Samuela 14. Dawid, Absalom, Joab, kobieta wysłana do króla z przypowieścią moralizującą – każda z tych postaci zasługuje na powieść psychologiczną. Kiedy przebaczasz winowajcy, nie licz na jego natychmiastową przemianę moralną. Prawdopodobnie pozostanie podły, a twój akt nie stanie się triumfem pedagogicznym. Przebaczenie rzadko ma walor jako praktyczny model stosunków międzyludzkich. Ma natomiast walor religijny: jest wyrazem oddania sprawy w ręce Boga wszechwiedzącego i kochającego nas obu: i winowajcę, i pokrzywdzonego. On nie skrzywdzi nikogo.
 
Tak przeto i w obecnym czasie ostała się tylko Reszta wybrana przez łaskę. Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską. (Rz 11, 5-6)
List świętego Pawła Apostoła do Rzymian 11. Z Izraela pozostała tylko Reszta, wybrana łaską. „Przyjrzyj się dobroci i surowości Bożej”. „Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie”. Płynę. Sprzyja temu moje niemrawe wiosłowanie, ale głównie niesie mnie prąd łaski. Pod ten prąd nie dałbym rady popłynąć, a z nim – dopłynę, gdzie trzeba…
 
Przeczytaj inne teksty Autora.