fbpx Wesprzyj nas!

magazyn lewicy katolickiej

Rozważania nad Pismem Świętym (IV)

Może od tej modlitwy uciec? Taka pokusa nadmiernego, nieuzasadnionego lęku rozwiewa się dopiero wtedy, gdy przypominam sobie, że uklęknę nie przed Sędzią, ale przed Ojcem. On pokryje moje życiowe rachunki, jeśli będę posłuszny Jego woli.

„Abram, usłyszawszy, że jego krewny został uprowadzony w niewolę, dobrał sobie trzystu osiemnastu najbardziej doświadczonych spośród służby swego domu i rozpoczął pościg aż do Dan. Podzieliwszy swych ludzi na oddziały, nocą napadł wraz z nimi na nieprzyjaciół i zadał im klęskę. A potem ścigał ich aż do Choby, która leży na zachód od Damaszku. W ten sposób odzyskał całe mienie. a także sprowadził na powrót Lota wraz z jego dobytkiem, kobietami i sługami“. (Rdz 14, 14-16)
 
Księga Rodzaju 14 stanowi wycieczkę w krainę historii politycznej. Abram jest tu już wodzem, który dobiera sobie 318 najdzielniejszych spośród swych sług (więc iluż ich wobec tego miał w ogóle?) i ratuje rodzinę Lota, wziętego do niewoli w czasie wojen w Mezopotamii. To w podzięce za te działania Abram otrzymuje błogosławieństwo od Melchizedeka, władcy Szalemu i tajemniczego kapłana Boga Najwyższego. Ta postać Melchizedeka jest tu najciekawsza, otoczona jest wielkim szacunkiem przez autora księgi biblijnej i wydaje się sugerować, że tradycja abrahamiczna nie była jedyną drogą kontaktu z Bogiem Najwyższym. Warto byłoby sprawdzić, co na ten temat myślą egzegeci.
 
„Przystąpili do Niego faryzeusze i saduceusze i wystawiając Go na próbę, prosili o ukazanie im znaku z nieba. Lecz On im odpowiedział: «Wieczorem mówicie: „Będzie piękna pogoda, bo niebo się czerwieni”, rano zaś: „Dziś burza, bo niebo się czerwieni i jest zasępione”. Wygląd nieba umiecie rozpoznawać, a znaków czasu nie możecie? Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza». Z tym ich zostawił i odszedł“. (Ewangelia według św. Mateusza 16, 1-4)
 
„Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku… A zostawiwszy ich, odszedł“. Wbrew różnym kaznodziejom sprzed 40 lat Jezus nie jest partnerem dialogu. Jego uchylanie się od konkretnych odpowiedzi na zadawane Mu pytania, ustawiczne przekraczanie płaszczyzn, na których chcieliby ustawić rozmowę pytający Go ludzie, wskazuje na to, że partnerskiej równości rozmówców tu nie będzie.
Pewien styl „rozmowy z Bogiem“ skazany jest na porażkę już od początku. Kiedy Bóg mówi, człowiek niech słucha, nie dyskutuje. W tym sensie każde stawanie przed Bogiem jest swoistym ryzykiem: nie wiem, co On mi dziś powie. Stając, a raczej klękając przed Nim, dokonuję aktu wstępnego zaufania: wierzę, że Jego słowo mnie z miejsca nie znokautuje. Ale mówię do Niego z pewnym lękiem. Chcę przede wszystkim słuchać. To, co usłyszę, wyznaczy moją dalszą drogę – ale tu właśnie jest niepokój, bo ta droga jest już przecie przygotowana, określona, zaplanowałem ją sobie, bilety już zakupiłem, wydając na nie ostatnie pieniądze… Teraz już nie chcę niczego zmieniać. Więc może od tej modlitwy uciec? Taka pokusa nadmiernego, nieuzasadnionego lęku rozwiewa się dopiero wtedy, gdy przypominam sobie, że uklęknę nie przed Sędzią, ale przed Ojcem. On pokryje moje życiowe rachunki, jeśli będę posłuszny Jego woli. Dziś, jutro, pojutrze – trzeba być otwartym na zmiany i zaskoczenia. Ale jeśli „znak nie będzie mu dany“, to niekoniecznie źle, to nie oznacza braku łaski, ale raczej stwierdzenie braku mojej „wyjątkowości“. Przy mszy świętej dziękujemy, „że nas wybrałeś“. I to jest fakt. Do czegoś zostałem wybrany i to moje kupno biletów na określony pociąg było uzasadnione. Jeśli mimo to mam jechać gdzie indziej – parę razy w życiu tak mi się zdarzyło! – to tylko proszę, daj mi znak całkiem czytelny, mów do mnie, jak do idioty, żebym ostatecznie nie pomylił peronów… A najlepiej – weź mnie za kark i wrzuć do właściwego wagonu…

Potrzebujemy Twojego wsparcia
Od ponad 15 lat tworzymy jedyny w Polsce magazyn lewicy katolickiej i budujemy środowisko zaangażowane w walkę z podziałami religijnymi, politycznymi i ideologicznymi. Robimy to tylko dzięki Waszemu wsparciu!
Kościół i lewica się wykluczają?
Nie – w Kontakcie łączymy lewicową wrażliwość z katolicką nauką społeczną.

I używamy plików cookies. Dowiedz się więcej: Polityka prywatności. zamknij ×