Polski pacjent czuje się niedoinformowany – Polska plasuje się na ostatnich miejscach w europejskich badaniach sprawdzających, czy pacjenci mają poczucie podmiotowości w relacji z przedstawicielami służby zdrowia. A przecież osoba nierozumiejąca tego, co lekarz czy pielęgniarka do niego mówią, sfrustrowana i zdenerwowana, może się gorzej stosować do zaleceń. I wolniej zdrowieć.
Studenci i studentki medycyny przez sześć lat uczą się przekładania objawów na diagnozy i wykonywania zabiegów medycznych. Nie każdy lekarz czy lekarka wykona operację na otwartym sercu, ale każdy i każda przez całą swoją praktykę będzie rozmawiać z pacjentami. Tymczasem do niedawna na uniwersytetach medycznych zajęcia z komunikowania się z pacjentami stanowiły zaledwie nikły procent całego programu studiów. Najczęściej sprowadzały się do tego, jak skutecznie przeprowadzić wywiad medyczny i postawić diagnozę. Nie każdy młody lekarz czy pielęgniarka trafi pod skrzydła przełożonych, którzy własnym przykładem pomogą im tę wiedzę uzupełnić.
Od kilku lat to się zmienia, najczęściej za sprawą samych lekarzy i przedstawicieli personelu medycznego, którzy najpierw samodzielnie naprawiają luki w edukacji, a potem stopniowo doprowadzają do poszerzania programów studiów.
→ Co może stanąć na drodze do zrozumienia między lekarzem a pacjentem?
→ Czy umiejętności komunikacyjne lekarzy i lekarek to wypadkowa jedynie osobistych cech charakteru?
→ Kto i kiedy uczy medyków rozmowy z pacjentami?
→ Jakie są przykłady dobrych praktyk – programów, które skutecznie wspierają środowisko medyczne w nabywaniu umiejętności komunikacyjnych?
→ Jakie wyzwania czekają jeszcze w tym obszarze?
Te i inne pytania zadamy naszym panelistkom podczas debaty promującej najnowszy numer Magazynu Kontakt – „Zdrowie bez recepty”. Uczestniczkami dyskusji będą:
Maria Libura – kierowniczka Zakładu Dydaktyki i Symulacji Medycznej Collegium Medicum Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, wiceprezeska Polskiego Towarzystwa Komunikacji Medyczne, ekspertka ds. służby zdrowia Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego, Przewodnicząca Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Osobom z Zespołem Pradera-Williego. Autorka publikacji z zakresu chorób rzadkich, zaburzeń rozwoju mowy i języka oraz badań nad dyskursem oraz komunikacją w ochronie zdrowia.
Antonina Doroszewska – p.o. Kierownika Studium Komunikacji Medycznej WUM, Pełnomocniczka Rektora ds. Utworzenia Centrum Edukacji Medycznej, sekretarz Zespołu Języka Medycznego Rady Języka Polskiego przy Prezydium PAN, członkini PTKM. Tworzy program obowiązkowego kształcenia z zakresu komunikacji dla studentów WUM (różne kierunki). Badawczo zajmuje się zawodami medycznymi i czynnikami wpływającymi na relację z pacjentem.
Katarzyna Kowalska – mgr pielęgniarstwa, absolwentka Państwowej Medycznej Wyższej Szkoły Zawodowej w Opolu oraz Wyższej Szkoły Medycznej w Sosnowcu. Zafascynowana jest medycyną, człowiekiem i jego możliwościami. Czynna zawodowo od 2009 roku, w toku kariery zawodowej związana z państwowymi placówkami, jak i zupełnie prywatnymi spółkami. Prowadzi własną działalność gospodarczą. Promuje samokształcenie i samodoskonalenie. Pomysłodawczyni, założycielka i Prezes Stowarzyszenia Pielęgniarki Cyfrowe. Autorka felietonów związanych z ochroną zdrowia, propaguje innowacyjność w podejściu do zarządzania zasobami ludzkimi i organizacji pracy w podmiotach leczniczych.
Olga Rostkowska – doktorantka I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i rezydentka w Klinice Medycyny Transplantacyjnej i Nefrologii w Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus w Warszawie. W latach 2013/2014 byłą prezydentką Europejskiego Stowarzyszenia Studentów Medycyny (EMSA Europe). Członkini Okręgowej Rady Lekarskiej w Warszawie w VIII kadencji (2018-2022).
Zachęcamy do udziału!
